کتاب خوب. امید بانوان؛ انسان امروز، هزار و یک مشکل ندارد؛ مشکل او فقط یکی است: «بی‌معنایی». ما در عصر هزاره‌ها، در محاصره فناوری‌ها و اسارت شتاب‌ها، افسون شده‌ایم! آنچنان که خود را فراموش کرده‌ایم و در توهمی خودساخته، همه چیز را بازی انگاشته و ثانیه‌های خود را در غفلت و اضطراب، باخته‌ایم.

 چه بسیار سراب‌ها که تشنگان معرفت را به دنبال خویش می‌کشاند، فرقه‌ها و کتاب‌ها و صوت‌ها و پندها، با گردش مالی گزاف، تجارت می‌شود اما باز افسوس و افسردگی بیماری مسری قرن‌هاست. بشر بازنده اصلی این تجارت کاسبکارانه است؛ چون آب از چشمه گل‌آلود است. پس اتصالی دوباره می‌خواهیم تا به مبدأ برگردیم و معمای معنا را بگشاییم.

 این کتاب، شرحی است کاوشگرانه بر یک متن حیات‌آفرین: نامه ۳۱ نهج‌البلاغه که در آن امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) توصیه‌هایی را خطاب به فرزندشان امام حسن مجتبی (علیه‌السلام) مکتوب کرده‌اند. این نامه اکسیر حیات است؛ چراکه علی - ساقی قلب‌های تشنه - بزرگترین درمان برای «بی‌معنایی بشر» است.