تعصب مردان و مرگ زنان!
رها سلامی- درحالی امروز، هشتم مارس «روز جهانی زنان» نامگذاری شده و سازمان ملل شعار «برابری جنسیتی امروز؛ فردایی پایدار» را برای روز جهانی زنان سال ۲۰۲۲ انتخاب کرده است که در جامعه کنونی و با اتفاقات عدیده که طی سالیان گذشته تا امروز در حوزۀ زنان در کشور درحال اتفاق است، همچنان خبر جدیدی برای گره‌گشایی در راستای برابری جنسیتی در کشور شنیده نمی‌شود و متقابلاً رخدادهای متعصبانه در خلأ قانونی در حال بروز و ظهورِ متوالی است!
زیر ذره‌بین- امیدبانوان؛ گزارشات و مطالب متعدد در راستای اهمیت امروز، براین مهم تأکید دارد که «روز جهانی زنان به مفهمومی برای یادآوری حقوق زنان، لزوم رفع تبعیض و مقابله با خشونت علیه این قشر گره خورده است. آنچه طی این سال‌ها از سوی جامعه جهانی و فعالان حوزه زنان مطرح می‌شود، تلاشی است برای رسیدن به «برابری جنسیتی» و این همان نقطه وجه تمایز در دیدگاه‌های برخی افراد است که معتقدند مطابق با تفاوت نقش زنان و مردان در نهاد خانواده و اجتماع نمی توان به «برابری جنسیتی» بلکه باید به «عدالت جنسیتی» قائل بود؛ مفهومی که دست‌کم در جامعه ما بسیار بحث برانگیز بوده است».
این مفهوم درحالی این روزها در پس پیامدهای ناگواری از «تعصب مردان و مرگ زنان» درحال چرخش و انتقال است که اگر تنها به یک رأس هرم موجود و بحث «قتل‌های ناموسی» پرداخته شود، ردپای خلأ قانونی به شکل تام درحال خودنمایی است و زنان و دختران کشورمان در گوشه گوشۀ این سرزمین آباد، با توهمات مردسالارانه و جهل‌های کورکورانه دست و پنجه نرم می‌کنند.
با توجه به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی سازمان ملل متحد در زمینه خشونت علیه زنان و دختران که در سال 2019 منتشر شد:
«بنابر آمار جهانی از هر سه دختر و زن، یک نفر در طول زندگی خود خشونت جسمی یا جنسی را تجربه می‌کند که اغلب از طرف شریک زندگی آن‌ها رخ می‌دهد.
- حدود ۷۵۰ میلیون زن و دختر در حال حاضر در سراسر جهان زندگی می‌کنند که پیش از ۱۸ سالگی خود ازدواج کرده‌اند.
- از هر دو قتل زنان یک قتل توسط شریک زندگی یا اعضای خانواده زنان صورت گرفته است.
- ۷۱ درصد از کل قربانیان قاچاق انسان در سراسر جهان زنان و دختران هستند و سه چهارم از آن‌ها مورد سوءاستفاده جنسی قرار می‌گیرند.
- خشونت علیه زنان یکی از دلایل جدی مرگ و میر زنان و دختران است و شمار قربانیان آن در میان "زنان در سنین باروری" به همان اندازۀ قربانیان سرطان بوده و نسبت به تصادفات رانندگی و مالاریا نیز قربانیان بیشتری از زنان می‌گیرد».
این موارد اگرچه در بازه زمانی فعلی به طور پراکنده، اما واضح و مشخص در اجتماع حاضر قابل مشاهده است و مرگ‌های مکرر متعصبانه چون رومینای اشرفی، مونا حیدری و سایر زنان و دختران جامعه کنونی به مراتب بیش از گذشته زنگ خطر موجود از خلأقانونی را به صدا درآورده که لزوم توجه و عنایت صددرصدیِ مسئولان ذی‌ربط در این راستا -ازجمله توجه به لایحه خشونت علیه زنان- می‌تواند گام مؤثر برای توجه به زنان کشور و بانوان این مرزوبوم تلقی شود که آنچه این روزها در کنار چشم‌انتظاریِ بانوان به شدت خودنمایی می‌کند، موضوع نادیده‌انگاریِ تصویبِ لایحه مذکور است که انتظارِ روندِ عاجل در این زمینه را از سوی مسئولان و کارشناسانِ امر خواستار است و باید منتظر بود و دید جریانِ تصویبِ این مهم، در چه بازه زمانی به نتیجه خواهد رسید.