آنچه اینک مطالعه می‌فرمایید نتیجه گفتگو با «پریسا محمدی زاده» نخبه جوانی است که با همت بلند خود توانست در کنار تیمی خوش‌فکر و کوشا مجوز ورود به پارک علم و فناوری را بدست آورد. پریسا محمدی زاده متولد 1368 فارغ‌التحصیل کارشناسی ارشد دانشگاه تهران است.

ضمن تشکر از فرصتی که در اختیار ما قرار دادید، لطفا کمی از ایده خود بگویید:

ایده تیم ما موقعیت‌یابی و ردیابی هوشمند افراد و درون ساختمان با استفاده از تکنولوژی بلوتوث و ارائه سرویس‌های مبتنی بر موقعیت (LBS ) است. این ایده که در حوزه اینترنت اشیاء قرار می‌گیرد حدودا یک سال و نیم پیش در ذهن بنده شکل گرفت که با مشورت با یکی از همکاران جناب آقای مهندس مجید حجتی به صورت جدی آن را پیگیری کردیم و خدا را شکر به نتیجه نیز رسید. درواقع این تکنولوژی به اپلیکیشن موبایل (با سیستم عاملios و Android) اجازه دریافت سیگنال از طرف «بیکن» در دنیای فیزیکی را می‌دهد و مطابق با آن عکس‌العمل نشان می‌دهد. در واقع تکنولوژی بیکن با استفاده از بلوتوث به اپلیکیشن تلفن‌های هوشمند این اجازه را می‌دهد که موقعیت تلفن هوشمند را در برد کوتاه شناسایی کند و بر اساس موقعیت اطلاعاتی به کاربر ارائه دهد. اینترنت اشیاء از موضوعات داغ جهان است که خوشبختانه چند سالیست نهاد و سازمان‌های علمی در ایران نیز روی آن متمرکز شده‌اند. امیدواریم با تمایل روزافزون افراد در استفاده از اینترنت و تکنولوژی ارتباطی، آینده روشنی برای چنین استارت آپ‌هایی وجود داشته باشد.

برای تحقق این ایده چه مراحلی را طی کردید؟

از آنجایی که این ایده در کشور ما بسیار نو می‌باشد، شروع آن ریسک بالایی داشت و لازمه اجرایی شدن آن به عهده گرفتن تمامی مسؤولیت‌ها، ریسک‌ها و هزینه‌ها به صورت شخصی بود! به دلیل علایق شخصی، به شکل تیمی آن را پیگیری کردیم ولی از همان ابتدای کار با هدف ورود به پارک علم و فناوری برنامه‌ریزی‌ها صورت گرفت. بعد از ارائه طرح، 3 جلسه دفاع داشتیم که در پارک علم و فناوری دانشگاه تهران برگزار شد و خدا را شکر تیم ما از همه جلسات دفاعیه فنی و بازاریابی سربلند بیرون آمد.

شما به ریسک بالای این پروژه اشاره کردید، مسئله‌ای که اکثر نخبگان و مخترعین بویژه جوانان را وادار به کمی تأمل و یا حتی توقف کار می‌کند، شما چطور از این چالش عبور کردید؟

این ایده بسیار جوان است و کلا بحث اینترنت اشیاء در ایران بسیار جدید و نوپاست و از هر جهت ریسک بالاتری نیز داشت. گرچه آینده این کار و حمایتی که قرار بود از ما بشود در هاله‌ای از ابهام بود ولی امیدوار بودیم و تمام هزینه‌ اجرایی آن را خودمان به عهده گرفتیم. انجام چنین طرحی ریسک‌پذیری بالا و همت بلند می‌طلبد اما ما با درایت و تعقل وارد این مبحث شدیم و از همان ابتدا بیزینس پلن داشتیم، همه جوانب را بررسی کردیم و البته خواندن مقالات علمی متعدد هم خیلی به ما کمک کرد. چون هدف نهایی ما ورود به پارک علم و فناوری بود، کاملا به ایده امیدوار و از توانمندی‌های خود آگاه بودیم. اما به هر حال شروع چنین استارت آپ‌هایی به صورت شخصی توسط افراد جوان و شرکت‌های نوپا ریسک بالایی می‌پذیرد که ما با بررسی همه جوانب و با امید بالایی که داشتیم همه ریسک‌ها را پذیرفتیم. البته این یکی از ایده‌های شکل گرفته در ذهن ما بود و به زودی سناریوی اجرای بقیه ایده‌های تیم عملی خواهد شد.

چه قدر به بازاریابی و صنعتی شدن این طرح‌ فکر کردید؟

کار ما دو بخش سخت افزار و نرم افزار دارد که هر دو مرحله تقریبا تکمیل شد. با چند سازمان و نهاد صحبت شده و قرار است ایده اجرایی شود. این ایده تا به حال خواهان زیادی داشته، مشتریان ایده ما بخش خصوصی و عمومی هستند. مثل بیمارستان‌ها، پارکینگ یا پاساژها، موزه‌ها، ادارات، خرده فروش‌ها، مراکز تجاری بزرگ، فرودگاه، ایستگاه های قطار و ...

در پایان اگر سخنی دارید در خدمت شما هستیم:

از دولت تدبیر و امید، جناب آقای دکتر فرهادی، جناب آقای دکتر واعظی، دکتر صدیق مجری طرح پارک علم و فناوری و تمامی خوبان و بزرگانی که با فراهم کردن این پارک بستری را جهت محقق کردن ایده‌های نو و آمال جوانان کشور عزیزمان ایران به خصوض تیم‌های جوان و نوپا و پر از ایده مثل ما فراهم کردند، نهایت تشکر را دارم.