تازه‌های سلامت. امیدبانوان؛ برای اکثر افراد، رفتن به دستشویی عملکردی خودکار است که در زمان احساس نیاز به دستشویی رفته و این موضوع تمام می‌شود. اما افرادی هستند که عمل ادرار کردن در مکان‌های عمومی برای آن‌ها با ناراحتی همراه است و حتی می‌تواند منبع اصلی اضطراب در آن‌ها شناخته شود، به‌ویژه وقتی در نزدیکی دیگران باشند.

این ترس تحت عنوان «سندرم مثانه خجالتی» شناخته می‌شود که در زبان علمی به آن «پارورِزی-Paruresis  » گفته می‌شود. این سندرم به صورت یک انسداد بدنی بروز می‌کند و در حین آن بدن نمی‌تواند عضلات کف لگن را به اندازه کافی شل کند تا مجرای مثانه باز شود و فرد بتواند ادرار کند.

«ویکتوریا گرنون» روانشناس بالینی به این پدیده که گاهی برای افراد مبتلا بسیار ناتوان‌کننده است، پرداخته است.

اضطراب اجتماعی یا عملکردی

ویکتوریا گرنون، روانشناس بالینی توضیح می‌دهد که علائم سندرم مثانه خجالتی معمولا در شرایط اضطراب اجتماعی یا اضطراب عملکردی ظاهر می‌شوند. به گفته او ترس از ادرار کردن در مکان‌های عمومی شبیه به ترس از ایجاد صدای زیاد در محیط عمومی است؛ فرد نگران است که دیگران صدای او را بشنوند و او را قضاوت کنند.

همان‌طور که افراد ممکن است از سرخ شدن، عرق کردن یا لرزش در جمع خجالت بکشند، کسانی که به سندرم مثانه خجالتی مبتلا هستند نیز سعی می‌کنند از هر موقعیتی که ممکن است برایشان خطرناک یا خجالت‌آور باشد، دوری کنند. در مواردی که این ترس شدیدتر باشد، ممکن است افراد مبتلا دعوت‌ها، سفرها و حتی فرصت‌های شغلی را رد کنند. به همان ترتیب که افرادی که از سرخ شدن خجالت می‌کشند از قرار گرفتن در معرض دید عمومی خودداری می‌کنند، کسانی که دست‌هایشان می‌لرزد حرکات دست خود را محدود می‌کنند و افرادی که زیاد عرق می‌کنند، از تماس فیزیکی اجتناب می‌کنند تا مبادا وضعیتشان آشکار شود.

روانشناس بالینی توضیح می‌دهد که اگر ترس از ادرار کردن فقط به عنوان یک ناراحتی جزئی تجربه شود، جای نگرانی نیست. اما اگر این ترس در زندگی روزمره فرد اختلال ایجاد کند، لازم است که فرد برای حل مشکل به یک روانشناس مراجعه کند.